Lekker onderweg, lekker stilstaan en weer doorgaan

Met een weekje onderweg, kamperen, rijden, stilstaan en weer doorgaan, gaat alles lekker zitten. Alles krijgt een plekje. In je tent, je tas, je jas en op de motor. Inpakken en opbinden wordt een routine. En dat voelt goed. Aslof het zo hoort. Zo ook met de groep. Iedereen heeft zijn taakje, heeft het naar zijn zin, zelfde ritme, zelde gevoel, geen gezeik, gezeur of gezanik. Mannen onder elkaar. Als ik dan toch een klein piepje geef over de gevaren van de hitte op de pairie, zonder schaduw of bereik en wat dat gaat worden in de woestijn? Dan grijpt het roadmanagement in. Van Kees en Freddy moet ik m’n kop houden. Er is een plan B en desnoods een plan C, dus bekkie D en doorrijden man. Komt op zeg, niet lullen, zij hebben hun huiswerk uitstekend gedaan. En het moet gezegd, de route is prachtig en heel goed te doen. Zo’n 300 km per dag, dat is toch gauw 5 uur in het zadel, gaan we lekker. Soms langer maar daar komen we tenslotte ook voor!

Tijdens de ritten gaat de bende kris kras door elkaar, met Eric achteraan. Die gast is net met de vut maar ontpopt zich als een waar PR-talent. Dankzij hem staan we in de Telegraaf, hij verzorgt foto’s, tekst met facts and figures op facebook en verzamelt de spontane giften van bewonderaars onderweg. Helemaal top. Benno en Ton doen als vanouds de techniek. Vinden ze leuk, doen ze handig en graag. Benno doet nog meer en heeft misschien daarom maar een hanenkam aangeschaft. Op zijn helm geplakt welteverstaan. Zijn ‘Zadel de kippen, kom op we gaan’ geeft je dan wel te denken. Chiel is van het lachen en leven, kabaal in de tent. Vraag ‘m wat en hij doet ‘t. En Hugo verzorgt als volleert DJ de muziek en de dansjes. Zelfs op zijn klompen. Gisteren was hij ‘the catch of the day’ van een stevige meid. Niet echt zijn keuze, maar zij was verblind en hij kon geen kant meer op!

In een lange lijn reden we oneindig zalig, zig zag zwierend, geweldig genietend achter Gerard een berg af. Die goser (roadcptain) kan sturen, dat heeft hij getraind. Plat door de bochten zag ik zelfs af en toe een knietje naar het asfalt gaan. Echt super, daar leren we van. En Jan? Ja, Jan is ook best belangrijk. Die geniet met volle teugen, al hoor je hem weinig. Af en toe een droge opmerking en dan gaan we in een deuk. En voor zijn pretoogjes (zo’n van Kuijken-blik), daar sta je voor op. Zo doet iedereen zijn dingetje en dat voelt heel erg goed. Het land is geweldig, de natuur en het landschap zijn adembenemend, de ritten zijn heerlijk en we genieten enorm. Met dank aan de techneuten, loopt alles gesmeerd. Synergie in de groep, versmolten met het land en de motoren. Wat wil een man meer?

Steenkoude nachten, bloedhete middagen. Het zoeken naar een plek om te pitten is lastig in deze tijd van het jaar. Zeker op zaterdag, dan zijn ze vrij en zuipen zich zat. Zo ook de griet die ons matste met een plek op de camping. Die had duidelijk een T-shitje verdiend. Haar vriendin, zag er niet uit maar wilde er ook 1, krijste: ‘Show my titties for a T-shirt’ en nog eens en nog eens en hupsa, daar kwam de hele fabriek uit haar blouse. Goed voor een dagproductie van Anton Brouwer & Zn. (vrolijke, vriendelijke veehouder uit Vleuten, red.). We keken allemaal direct de andere kant op. En dat was niet uit beleefdheid. Al had ik er 1 in haar maat, kreeg ze ‘m nog niet. Straks trekt ze ook nog haar legging naar beneden. Stel je voor! Toch bleven we er eten, feesten, zuipen en ontvingen spontaan cash voor het goede doel. Lekker, lekker lekker. De volgende dag vroeg op, want we moeten weer door…… Tot laterrr
XXX en thanks voor de meiden thuis. Mag ook wel gezegd!